In La Lina bleven we drie nachten en zagen we in de bar op de haven Nederland winnen van Mexico.

Op maandag 30 juni om 7.25 uur vertrokken met als bestemming Barbate. De straat van Gibraltar lag voor ons. Het ingewikkelde stromingspatroon in de straat staat borg voor avontuur of berustend afzien. In westelijke richting is er soms helemaal geen stroom afhankelijk van diverse factoren. Het was geen makkelijke tocht, we hadden tegen winden bijna geen stroom mee. Heel dicht langs de Spaanse kust was er nog iets stroom mee maar dat resulteerde weer in flinke golven. Het was een constant afwegen, met het oog op de GPS, waar het meeste voordeel te halen was. Soms liep de snelheid terug tot 1.7 knoop en even later maakten we weer 4 knopen. We deden 10 uur over de afgelegde 40 mijl. Bijna de hele tocht liep de motor op een behoorlijk vermogen en we verstookten 15 liter brandstof. Ik bleef een dag extra om een beetje bij te komen. Op dinsdagavond kwam er tot mijn verrassing een Monsun naast mij liggen, de kersverse eigenaar had hem twee weken daarvoor gekocht en was op weg met een ervaren hulp naar zijn thuis haven. Ik kon Gunnar feliciteren met zijn aankoop en gelijk een paar vragen van hem beantwoorden. De tweede verrassing was de ontmoeting met David2 ( David1 is mijn vriend uit Withby) met hem bracht ik 2012 in Ayamonte menig uurtje door. Op woensdag 2 juli vertrokken uit Barbate om 09.00 uur. De wind was niet gunstig maar de winden uit westelijke richting blijven nog zeker vijf dagen door staan en daar wilde ik niet op wachten. Het werd kruisen dus, eerst een lange slag naar buiten van ongeveer een uur. Deze koers was vervelend omdat we tegen de deining in voeren daarna de slag langs de kust en dat liep geweldig omdat dan de deining dwars in kwam. Na zo’n vier uur kruisen had ik het wel in de gaten dat het doel Sancti Petri lastig haalbaar zou zijn. Ik vond een beschermde ankerplaats in de luwte van Cabo Roche achter de jetty van een klein haventje. We lagen voor een mooi strandje met weer een prachtig bosrijk achter land. Op donderdag 3 juli maakte ik met Pukkie eerst een mooie wandeling door het bos. Om 11.15 wilde ik ankerop gaan maar dat ging niet zo makkelijk, met de druk van de wind en de deining had het anker zich heel diep ingegraven. De ankerlier redde het niet en ik moest het anker er uit varen met een vaste lijn op het boeg beslag. De tocht naar Rota verliep onrustig met heel veel wisselende winden omdat ik toch een beetje de snelheid er in wilde houden moest ik herhaalde malen de motor starten en weer stoppen. Eenmaal in de baai van Cadiz kwam de wind half in en nam toe zodat de laatste mijlen met 5 knopen per uur konden worden afgelegd. Bij aankomst in Rota eerst de dieseltank bijgevuld er ging ruim 57 liter in voor 80 Euries. Het is toch een zeilboot? Ach ja soms is het niet anders.