Het was een goed weerzien van Alicante, een prima haven met goede voorzieningen. We zouden zaterdag eerst boodschappen doen, en daarna vertrekken. De voettocht naar de supermarkt en op ’n terras van een kopje koffie genieten, kostte zoveel tijd dat we nog maar een dag extra bleven. Dus op zondag 8 juni vertrokken we uit Alicante met als doel Torrevieja, we lieten het anker vallen in de luwte van de haven voor het strand. Ik roeide met Puk naar het strand en zag dat binnen de haven er veel ruimte was met strand en anker mogelijkheid. Met de wetenschap dat we binnen in de haven verzekerd zouden zijn van een rustige nacht gingen we weer ankerop en voeren in het donker tussen de pieren naar binnen en vonden een goede plaats met behulp van kaartplotter, dieptemeter en een goede uitkijk. Ik wilde graag Mar Menor zien dat ik op de heenweg had over geslagen, dit was slechts 16 mijl te gaan. Op maandag 9 juni om 12.00 vertrokken en op ons gemak naar Mar Menor gezeild, we kwamen precies op tijd voor de opening van 16.00 uur. Dit was meer geluk dan wijsheid omdat ik niet op de hoogte was van het bestaan van deze brug laat staan de openingstijden. We voeren het toegangskanaal uit en ankerden na een klein stukje te zijn opgevaren. Het was puur genieten van deze prachtige binnenzee de inham waar we lagen was bijna geheel gevuld met drijfnetten, heel vroeg in de ochtend was een groep vissers in de weer met hun broodwinning. Dit vonden wij prettig wakker worden. Inmiddels bekend met de brug en de openingstijden namen we de volgende morgen (dinsdag 10 juni) de brug van 10.00 uur met als bestemming Cartegena. Hier deden we uitgebreid boodschappen en bezochten we het bekende Romeinse theater. Op donderdag 12 juni vertrokken we alweer, we waren op zoek naar een leuke ankerstek van de drie opties kozen we de baai van Aguilas, het weer was heel rustig en de ankerplaats goed beschermd. We zouden er maar een dag blijven maar dat bleek te kort omdat ik een lekkage aan het toilet moest verhelpen. Dit kwam heel goed uit want nu konden we op vrijdagavond de wedstrijd Spanje – Nederland gaan kijken, trots verlieten wij bar waar we het oranjeteam glansrijk zagen winnen. De barkeeper wenste ons van harte geluk. Op zaterdag 14 juni gingen we om 10.30 ankerop, met een vlakke zee en heel weinig wind in het vooruitzicht. Ik liet zelfs de zeilen in de huiken zitten. De bedoeling was om buiten voor de haven van Garrucha te ankeren. Met nog vier mijl te gaan stak er een harde zuiden wind op en konden we het ankeren wel vergeten. Door de hoge golven moesten we de haven van Garrrucha wel binnen lopen. Deze haven geeft geen bescherming tegen wind uit zuidelijke richting maar door varen was ook geen optie. Net als twee jaar geleden gaf de havenmeester aan dat de wind weg zou vallen met de zonsondergang. We lagen zwaar te klappen aan de ponton. Het is nu 21.30 uur en het ziet er naar uit dat de wind nu aan het afnemen is. Het zou de nachtrust wel te goede komen.