Cala Llonga en Eulalia.

De boeien bij het eiland Espalmador liggen goed beschermd voor de meeste winden, behalve westen wind, op zondagnacht de 18^e mei draaide de wind naar het westen en nam toe. Tijd om te vertrekken dus. Op maandagmorgen moest natuurlijk eerst Pukkie de wal op, hoewel er een dikke 4 bf stond viel de hoogte van de golven mee. De bb motor zat nog op zijn ‘parkeerplaats’. Omdat de wind richting strand stond durfde ik het aan dit stukje te roeien. De weg terug naar de boot was een worsteling, tegen de wind en golven, met soms minuten lang geen voortgang. Dat gaf toch een goed gevoel toen ik de vanglijn aan de Tomboy vast maakte. Voor we los maakten van de boei eerst even een rif in het grootzeil gezet en om 10.50 u los gemaakt. Op de motor tegen de wind de lagune uitgevaren en toen struurboord uit en met ruime wind naar cala Llonga gevaren. Aankomst 13.45 u. De cala Llonga bleek geen bescherming te geven tegen de westen wind hoewel de cala open is naar het oosten. Het leek er zelfs op dat de wind hier sterker was dan op zee. De wind leek uit de heuvels te komen mogelijk een venturi effect. Heel zorgvuldig een plaats gezocht voor het anker, met 20 meter ketting op 4 meter water. Ik had liever 30 meter gezet maar de cala is nogal smal dus dat kon niet. Blijkbaar was er depressie actief in de omgeving, het ging flink tekeer met uitschieters naar dik 7 bf. Het 15 kg Rocna anker heeft al eerder zijn kwaliteit bewezen, geen centje pijn. Op woensdag was de wind wat minder maar er liep een lange deining de cala in, tegen de heersende westen wind in. Ik was getuige van de poging van een stel om een boei op te pikken. Het was een huur schip dus waarschijnlijk weinig ervaring, maar soms kun je iets van te voren bedenken. Stel je voor, een 34 voeter, man achter het stuurwiel en vrouw op het voordek met een pikhaak. Er ligt daar in de cala een vrij grote platte boei, echt een zwaar ding. Hij stuurde de boot naar de boei en zij probeerde de boei in het oog te pakken. Als dat gelukt zou zijn kunnen er twee dingen gebeuren 1. Zij gaat overboord of 2. De pikhaak gaat overboord. Na vijf! Pogingen gaf ze het op, de schipper kreeg de boeg niet dicht genoeg bij de boei. Nu werden de rollen omgedraaid en zij stuurde de boot in een keer precies met de neus bij de boei. Hij pikte de haak in het oog van de boei en toen…. Pikhaak overboord want dat hou je niet bij windje 5 Bf. In de middag belde ik naar puerto Eulalia om te vragen of ze een plaats van 10 meter vrij hadden, nee zei de dame: er zouden twee schepen vertrekken maar die waren blijven liggen omdat het te hard woei. Eventueel donderdag en anders kunt u een plaats van 12 meter krijgen zei ze. Op donderdag 22 mei roeide ik met Pukkie naar het plekje waar de branding niet bij kan komen, het woei weer hard. Op het strand was iets bijzonders aan de hand. De branding had een duintje opgeworpen aan de rand van het water en er had zich daar achter een binnen zeetje gevormd. Het halve strand stond blank de hele handel van de uitbaters van strandstoelen stond onderwater. De man begon wanhopig met een klein schepje een geul te graven naar de zee. Om 11.15 ankerop gegaan, dat kostte best veel vermogen. Ja dat doet een mens toch goed, als de investering zich zo goed terug betaalt. Op de motor naar Eulalia gevaren dat is slechts 1.1 mijl niet de moeite waard om te zeilen.