OP zaterdag 31 Augustus voeren we van Denia naar Ibiza voor mij is dit de derde keer dat ik deze oversteek maak, voor Thea is dit natuurlijk de eerste keer. We kunnen bijna de hele oversteek zeilen met aan het eind een windje 5 bf met een regen buitje. Vertrokken om 5.30 u aankomst 16.35 afstand 53 mijl. Dus een redelijk gemiddelde gehaald. In het restaurant d’Hort maakten we die avond een leuk contact met een koppel uit de omgeving, Jose en Chari. Een zwarte man kwam bij ons staan en schepte op over zijn 2 vrouwen. Na d’Hort voeren we naar Los Trocados waar we de kunst van passanten bewonderde. Omdat Thea en ik nogal wat dagen in Valencia en Denia door brachten bleef er niet zoveel tijd over voor Ibiza. We deden marina de Formentera aan en cala Llonga, bijna elke dag even hebben we gezwommen. Op 9 september voeren we naar puerto Santa Eulalia vanwaar op 11 september, zij met de taxi naar het vliegveld van Ibiza vertrok. Nog dezelfde dag voer ik terug naar cala Llonga om de hoge havengelden te ontlopen. (100€) Mijn vriend David had gemaild dat hij onderweg was voor onze reeds lang geplande ontmoeting. We spraken af dat ik in cala Llonga op hem zou wachten. David vroeg aan mij, per mail, of ik al een idee had voor een winterplaats. Ik had net bedacht dat de plaats Bonaire misschien wel iets voor de Tomboy zou zijn. De Duitser die ik op Espalmador ontmoette was hier zeer over te spreken en lag daar al 11 jaar. Dit gaf ik door aan David en hij antwoordde dat ik maar voor twee boten moest informeren. Op vrijdag arriveerde David met zijn boot Treogging een 33 voeter. We waren het eens geworden met Bonaire en op zondag 15 september vertrokken we uit cala Llonga naar cala Llado op het eilandje Dragonera. Het werd een lange tocht met eerst weinig wind daarna een uurtje of 6 NW3/4 en aan het eind van de dag tegen wind. Bij de aankomst bij de zeer kleine cala was het aarde donker, er lagen al twee schepen dus moesten wij in de monding van de cala voor anker gaan. Ons volgende doel was Puerto Soller, we konden laat vertrekken omdat de afstand slecht 20 mijl is. Bij het anker op gaan bleek het anker van David vast te zitten. Eerst trachtte hij lost te komen door vanuit verschillende richtingen te trekken met de motor in zijn achteruit. Toen dit niet lukte het laatste red middel toegepast door met vol vermogen over het anker te varen. Gelukkig kwam toen het anker vrij en konden we vertrekken. Vertrek cala lado: 12.20 u aankomst puerto Soller 18.00 u. We gingen de wal op en hadden een leuke avond. We zouden wat langer willen blijven in Soller een leuke plaats met vertier en een antieke tram. De volgende morgen liep er een stevige deining de haven in en we besloten te vertrekken. Het zou een ruige tocht worden al bij het naar buiten varen moesten we ons door een hoge deining worstelen even later deed de wind er nog een schepje boven op. Gelukkig is het bezeild en kunnen we flinke snelheden halen met af en toe een extra grote golf van 2 a 2.5 meter. Bij het doel, cala Vicente aangekomen bleek dat de rotsen onvoldoende bescherming boden tegen de heersende deining, de hele baai is een grote heksenketel. Op het strand liepen gigantische brekers. We besloten toch voor anker te gaan. We lieten het anker vallen in 7 a 8 meter water en hopen er maar het beste van. Gelukkig waaide de wind recht de cala in zodat het schip steigerde als een wild paard maar niet rolde. Pukkie kon absoluut niet de wal op en als avond eten bakte ik twee eieren wat de grootste moeite kostte. In de loop van de nacht nam de deining af en kon er toch goed geslapen worden. De volgende morgen roeide ik met Pukkie naar een klein hoekje van de baai waar ik zonder brekers kon landen en Pukkie bleek geen hoge nood te hebben. We gingen om 11.30 u anker op en voeren rond de meest noordelijke cabo van Mallorca, de Bahia de Pollensa. Waar we in cala Formenter aan een boei overnachtten. Op dondedag 19 september staken we met halverwind de baai over en kwamen we aan in Puerto Bonaire waar de beide boten op vrijdag op de wal werden gezet. Log totaal over 2013: 1500 mijl