Op donderdag 25 juli voeren we naar de enige haven op het eiland Formentera Puerto de Sabina om boodschappen te doen. We ankerden vlak voor de haven, niet bepaald een rustige ankerstek want er scheuren de hele dag ferry’s, rondvaart boten en snelle motorjachten naar binnen. Maar het grote voordeel is dat het met de dinghy maar een klein stukje varen is. Er is Puerto de Sabina een drukte van jewelste al die ferry’s leveren mensen af en die stromen de stad in. Er staan heel veel scooters en fietsen te huur. Er is een goed gesorteerde supermarkt en watersport winkel. Ik moest een paar keer heen en weer om de voorraden weer op peil te brengen. De beugel waar ik het anker mee vast zet was overboord gegaan en ik zag geen kans om een nieuwe te maken want het stripje dat ik aan boord heb is rvs 316. Ik liep een werkplaats voor motoren binnen met mijn strip rvs en liet zien wat de bedoeling was. De man zei dat dit geen probleem was maar niet vandaag, morgen klaar zei hij. Dus op zaterdagochtend nog even langs de supermarkt en naar de watersportwinkel en toen naar de werkplaats. Mijn stripje lag nog gewoon op de bank, de baas gaf meteen opdracht aan een jongen om het karweitje af te maken. Zo kon ik even wachten op mijn nieuwe beugeltje. Werk: op lengte zagen twee kanten afronden en twee gaten boren van 9 mm. Kosten 10€. Op zondag 28 juli vertrokken we vanaf de ankerplaats bij Sabina voor een rondje eiland. Ik had een ankerplaats aan de zuidkant als doel maar daar aan gekomen liep er te veel deining en voeren we door en kwamen we uit aan de noordkant in een prachtig hoekje genaamd cala Raco d’es Mares. Prachtige rotsformaties ik nam me voor de andere dag wat foto’s en video’s te maken. In de loop van de nacht draaide de wind naar het noorden en nam in kracht toe. De boot ging te keer als een hobbelpaard en het was duidelijk dat we niet konden blijven liggen. Maar je Pukkie moest nog wel de wal op voor haar ochtend toilet. Als dit klaar is kan ze 24 uur zonder. Over de achter preekstoel in de bijboot stappen was niet mogelijk dus vanaf de middenschip in de bijboot gestapt en naar de kant geroeid, gelukkig konden we daar in de luwte van een rotspunt aan wal komen. Snel het anker gelicht en weg. We voeren terug naar het uitgangspunt een boei aan het strand van Espalmador. Toen ik met Pukkie naar het strand ging kwam ik weer die Italiaan tegen (Georgio), de eigenaar van die prachtige schoener die een eindje verder voor anker lag. We raakte in gesprek en ik zei dat ik graag zijn schip wilde zien. Hij zei daarop, dat ik langs moest komen zo spraken we af voor de volgende dag om 17.00 uur. Op dinsdag 30 juli verliet ik de boei en ging voor anker in de omgeving van de schoener. Het bleek de Invader te zijn uit 1905. Om 17.00 uur naar het schip gevaren en met alle egards door de kapitein ontvangen. Deze bracht met naar de salon waan Georgio mij opwachtte. Ik dronk een biertje en Pukkie kreeg water en wat te eten. Er waren 5 man personeel aan boord. De kapitein (Vincent) gaf me een rondleiding over het schip. Georgio excuseerde zich vanwege een probleem met zijn been. Ik heb zelden een schip gezien in zo’n prachtige staat, alles glimt en spiegelt. Na de rondleiding over het schip nam ik hartelijk afscheid en vertrok ik naar mijn schulpje.