Het is nu zaterdag 22 juni 2013 en we liggen in Cartegena. Eindelijk weer eens tijd om een stukje te schrijven. Op zaterdag 15 juni vertrokken we uit Almerimar, waar ik als vrienden afscheid nam van mijn twee buurmannen. Op de laatste avond gezellig met zijn drieën fish and chips gegeten. Het doel was San Jose even voorbij de kop van Cabo de Gata. Toen we bij dit meest zuidoostelijke puntje van Spanje aankwamen draaide de wind recht tegen en trok flink aan. Het strand van St Miguel lag heerlijk in de luwte en ik besloot hier voor anker te gaan.’s Avonds nog even een paar keer om de boot gezwommen, heerlijk water met een prachtige blauwe kleur. Ik zag wel een klein kwalletje voorbij komen maar verder daar geen aandacht aan besteed. Op zondag zag ik tientallen van deze kwalletjes, ik ging eens vragen bij de locals of die beesten misschien gevaarlijk waren. De enige local die een beetje Engels sprak was een Roemeen. Hij zei dat je niet het water in moest gaan met kwallen in de buurt. Op zondag stond de wind nog steeds NO maar wel wat minder en voor maandag en dinsdag werd westen wind voorspeld, dus we moesten daar wel weg. We kruisten tegen een stevige NO wind in naar een prachtige baai bij het kleine plaatsje La Isleta en lieten daar het anker vallen om 17.15. Vertrek:11.10 dus 6 uur gevaren over 21 mijl. Van zondag op maandag nacht stond er een flinke deining waar we best last van hadden. Op maandag middag trok de ZW wind aan naar 6 Bf in een vlaag voelde ik dat het anker niet vast zat en inderdaad op de plotter was te zien dat we 300 voet waren verdaagd. We moesten weg daar, dus alles in gereedheid gebracht en het anker opgehaald. Wat boven water kwam leek meer op een groente mand dan op een Rocna, een grote bos zeegras met die typische ronde beugel van het Rocna er boven uit. Na het gras verwijderd te hebben, het anker een stuk dichter bij het strand opnieuw laten vallen. Op dinsdag 18 juni ging het echt heel hard waaien de navtex gaf een waarschuwing voor W tot ZW 7 Bf. In de middag zo rond 13.00 uur gaat het enorm te keer, de wind jankt door het want en er vormen zich golven van plm. 50 cm ondanks dat we aan de “hoge”kant liggen. In een zware vlaag kwam het anker weer los en er zat niet anders op om zo dicht mogelijk naar het strand te varen in de hoop dat er hier goede zand grond zou zijn en minder golven natuurlijk. Dan is het fijn om een goede ankerlier te hebben, ander zou dit niet gelukt zijn. Na dat het anker los kwam van de grond, het zo hoog mogelijk binnen gehaald en daarna recht in de wind naar het strand gevaren. Op een moment viel de boot dwars door de wind druk en de golven en ik moest vol vermogen geven om de boot weer in de wind te krijgen. Het buis water sloeg over de boot en de bijboot dreigde uit het water geblazen worden. Voor het strand, op 7 meter water het anker opnieuw laten zakken. De rest van de middag en avond bleef het heel hard waaien met uitschieters naar 8 Bf. Een groot geluk: ondanks de enorme krachten die hier een rol speelden HET ANKER BLEEF ZITTEN ALSOF HET IN BETON WAS GESTORT. Op woensdag 19 juni was van dit hele spektakel niets meer te merken en zeilden we met af en toe de motor bij naar Garrucha. Daar lagen we niet naar ons zin we hadden veel last van deining en stof van de grind en zand overslag. Dus vertrokken we de andere ochtend op donderdag 20 juni dus naar Cartegena. Ook op deze tocht liet de wind op zich wachten en moest de motor het meeste werk doen. Vertrek Garuccha: 9.15 Aankomst Cartegena: 20:45 motor 7.9 uur afstand: 49 mijl